இளைய நிலா பொழிகிறது….

இளைய நிலா பொழிகிறது….
[கார் நாற்பதில் கம்பராமாயணம் -19]

இளைய நிலா பொழிகிறது என்ற எஸ்பிபியின் குரலில் என்றும் ஓர் இளமை துள்ளும். இளமையாக இருக்கிறீங்க என்ற மந்திரச்சொல்லே மந்திரம் மாதிரி வரம் அள்ளி வழங்கும். நவீன சுயம்வரம் ஒன்றுக்கு (அதுவும் கூட இப்பொ ஆன் லைன் தானே) நானும் தலைகாட்ட, ”மாப்பிள்ளையோ என்று நினைத்தேன்” என்ற கமெண்ட் வந்தது தான் தாமதம், வீட்டம்மாவிடமிருந்து இந்த மாதிரியான மீட்களுக்கு எனக்கு தடா வந்து விட்டது.

இது ஒரு பக்கம் இருக்க, இளையர் என்று இலக்கியங்களில் பல இடங்களில் கண்ணில் படுது. (இளமைன்னா நம்ம கண்ணிலும் படாமலா போகும்?) தேரில் இருப்பவன் திடீரென்று குதிரையை வேகமாக ஓட்டு என்கிறான். போர் தான் முடிந்ததே? இன்னும் வேகமாப்போய்…என்ன அக்கப்போர் இது? என்று எண்ணி வீரனைத் திரும்பிப் பார்த்தான் அந்தச் சாரதி.

என்ன காரணமாம்? இதோ தலைவன் அங்கே கண்ட ஒரு சாதாரணமான காட்சி… அழகான ஆண் கோழி ஈர மணலெக் கிண்டி கிழங்கெடுக்காமல் புழுவை எடுத்து பேடைக்குக் கொடுத்ததாம்.உடனே தலைவனுக்கும், போரில் வெற்றியும், ஈட்டிய பொருளும் சேர்த்து பேடை முன் நிற்க வேண்டும் என நினைப்பு வந்ததாம். (ஆமா நாமளும் தான் எத்தனையோ கோழிகளைப் பாத்திருக்கோம் இந்த மாதிரி நெனெப்பே வரலையே நமக்கெல்லாம்.) நற்றிணையில் மருதன் இளநாகனாருக்குத்தான் இப்படியான யோசனை எல்லாம் வரும். (பேசாமெ இள கிருஷ்ணமூர்த்தி என பேர் மாத்தி வச்சிப் பாக்கலாமோ?) இங்கு இளையர் என்றால் அது வீரரைக் குறிக்கும்.

விரைப்பரி வருந்திய வீங்குசெலல் இளையர்
அரைச்செறி கச்சை யாப்பழித் தசைஇ
….. புலரா ஈர்மணல் மலரக் கெண்டி
நாளிரை கவர மாட்டித்தன்
பேடை நோக்கிய பெருந்தகு நிலையே.

திரைப்படங்களில் இளமை என்றும் மாறாது இருக்கும் (நாயகர்களுக்கு அடுத்து) நம்ம நகைச்சுவை சூரி, சந்தாணம், விவேக் போன்றோர்கள். அவர்கள் தான் இந்த காதலியிடம் தூது போகும் வேலையினைச் செய்வோர். தொலகாப்பியர் இவங்களுக்கு இளையர் எனப் பேர் வச்சிருக்கார். வடிவேலு பாஷையில் அங்கே போய் இதர் ஆவோ என்று சொல்வது போல, தூது செல்ல 12 வாயில் இருக்கு என்கிறார் அந்த இலக்கணப் பேராசான்.

தோழி (அது தான் டாப் சாமீ); தாயே (தாயுமா…?), பார்ப்பான் (அட நம்ம வெண்ணிற ஆடை மூர்த்தி..புர்…. மாதிரியோ?), பாங்கன் (அட நம்ம பக்கத்து, அடுத்த வீட்டுக்காரன் – சண்டெ போடாமெ சுமுகமான உறவில் இருந்தால்…),
பாணன் (அடெ நம்ம ஸ்ம்யுல் பாடகர்கள் உட்பட அனைத்துக் கலைஞர்களும்தான்)
பாடினி (நம்பி தூது அனுப்பலாம், தாளம் தப்பாமல் பாடுவர்)
இளையர் (அடநம்ம சந்தானம், சூரி, விவேக்)
விருந்தினர் (மயில்வாகனம்….என அழைத்து விருந்தளித்து உபயோகிக்கலாம்)
கூத்தர் (சின்னத்திரை நடிகர்களையும் வச்சிக்கலாமா?)
விறலியர் (ஆடிக் கறக்கும் மாட்டை ஆடிக் கறக்க)
அறிவோர், கண்டோர் (சுற்றமும் நட்பும் மாதிரி)

இளைஞர்களுக்குக் கலை என்றால் அது கை வந்தக் கலை தான். கூத்தாடிகள் என இப்போது வேறு அ(ன)ர்த்தம் வந்தாலும், அதில் 20 வகை கலைஞர்கள் இருக்காகளாம். எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு எல்லாம் அப்படித்தான் சொல்லுது. லிஸ்டைப் பாத்து வைப்போமே. இளையரும் வாராகளே அங்கும்…. கூத்தர், பொருநர், விறலியர், பாணர், பாடினி, கண்ணுளர், கோடியர், வயிரியர், இயவர், நகைவர், சூதர், மாதகர், அகவன் மகளிர், அகவுநர், கட்டுவிச்சி, கல்லா இளையர் (கர்மவீரர் மாதிரி), கைவல் இளையர்(சுந்தர் பிச்சை மாதிரி), குறுங்கூளியர், உருவெழு கூளியர், வேதாளிகள் என்போரே அவர்கள். இவர்கள் பெரும்பாலும் வாய்மொழிக் கலைஞர்கள்.

அப்படியே கார்நாற்பது பக்கம் வந்தாச்சி. இங்கே இளையர், சேவகர் என்பதாய் வருகிறது. அவர் ஸ்வெட்டர் மாதிரி உடையினை உடுக்க , தலைக்குல்லா அணிந்து வந்தார்களாம். ஜாலியா புல் சுவைக்கும் குதிரை, தேருடன் பூட்டி இருக்காம். காடுகள் பூரிப்பா இருந்ததாம். எப்புடி எப்புடி? நற்குணமுடைய மகளிரின் இளமைச் சொல் போல அழகாகவும், மாசாமாசம் பென்ஷன் வார மாதிரி, செல்வமும் வந்தது போல் பொலிவோடு இருந்ததாம்.

இளையரும் ஈரங் கட்டு அயர, உளை அணிந்து,
புல் உண் கலி மாவும் பூட்டிய; நல்லார்
இள நலம் போலக் கவினி, வளம் உடையார்
ஆக்கம்போல் பூத்தன, காடு. 22

இளைய தலைமுறைக்கு அதிகம் கைவசம் ஐடியா வச்சிருப்பார் நம்ம கம்பர். அவர்கிட்டேயும் கையேந்துவோம்.

இஞ்ஞன இளக்கர்க்கு பொருள் யாதெங்கில், இளகும் தன்மையுடடையவாம். (எதைப் பார்த்து?)

பகைவர்கள் நொந்துபோக வைக்கும் அளவுக்கு சிறப்பானவர்போல, காத்து விளக்கை அணைத்துவிட்டது. இதுவரை கம்பர் வரலை. இனி தான் வருகிறார். இருட்டிலும் அங்கே வெளிச்ச மின்னலாம். காரணம் மேனியில் பொருந்தியுள்ள நகைகளாம். ஒரு கொசுறு தகவல்: ஏதோ கலவி சமாச்சாரம் சொல்றா மாதிரி தெரியுது (இன்றும் நல்ல பெயர் தக்க வைத்துக்கொள்ள இத்தோடு விடுகிறேன்)

இளக்கர் இழுது எஞ்ச விழும் எண் அரு விளக்கைத்
துளக்கியது தென்றல், பகைசோர உயர்வோரின்
அளக்கரொடு அளக்கரிய ஆசையுற வீசா,
விளக்கு இனம் விளக்குமணி மெய் உறு விளக்கம்

மீண்டும் வருவேன்…

Three in One

எனக்கு என்னமோ இந்த MFD – அதாங்க அந்த Multi Functional Devise மேல் அவ்வளவு ஒன்றும் நல்ல அபிப்பிராயம் இல்லை. ஆரம்பகாலத்தில் Printer, Scanner, Copier வந்து சொற்ப காலத்தில் சொதப்பிவிட, தனித்தனியே இருப்பது தான் நல்லது… என்பது தான் நல்லதாய்ப் பட்டது. இந்த Galaxy Tab கையில் வந்த பிறகு, நான் அதையே ஒரு MFD மாதிரி தான் வைத்திருக்கிறேன். போன், இன்டர்நெட், டிஜிடல் போட்டோ எடுக்க, வீடியோ எடுத்து விளாச, சொடொகூ வெளாட, டயமர், ஆடியோ ரெக்கார்டிங்… இப்படி ஏகமாய் செய்தாலும், கையடக்கமா இல்லையே என்பது பலரின் குற்றச்சாட்டு. மாஞ்ஜி மாஞ்ஜி செஸ் ஆடும் என் பையன் மட்டும் சைஜ் ஓகே தான் என்கிறான். அவரவர் பார்வை.

ஆனால் குத்தம் சொல்லவே முடியாத இன்னொரு Multi Functional நபர் அவரவர் மனைவிமார்கள் தான் (ஒத்துக்குவீங்க தானே – சில உங்களுக்கு பிடித்த functions – பல உங்களுக்கு பிடிக்காத functions . என்ன நான் சொல்றது சரி தானே?). சரி நம்ம வேறு பலவிதமான செய்திகளை திரீ இன் ஒண் மாதிரி பாக்கலாமே கொஞ்சம்..

Function 1:

மாதங்களில் நான் மார்கழி. இது கண்ணன் சொன்னது. மதங்களில் எனக்குப் பிடித்தது தாமதம். இது கண்ணதாசன் சொன்னது. கிழமைகளில் எனக்குப் பிடித்தது செவ்வாய். செவ்வாயை வெறும் வாய் என்று ஒதுக்குவர் பலர். சிவந்த செவ் வாய் எப்படி வெறும் வாய் ஆகிவிட முடியும்? இப்போது உங்க எல்லாருக்கும் கூட செவ்வாய் பிடிக்க ஆரம்பிருத்திருக்குமே??

உதட்டோடு உதடு வைத்து முத்தமிடுதல் என்பது சில வருடங்களுக்கு முன்னர் வரை சென்சாரின் கத்தரிக்கோலுக்கு பலியாகி வந்தது. தற்போது கதைக்கு அது மிகவும் அவசியம் என்று கருதியும்(??) அதனால் சமூகத்திற்கு எந்தக் கேடும் இல்லை என்ற காரணத்தினாலோ என்னவோ, அது அனுமதிக்கப் பட்டு வருகின்றது. ஆனால் ஆங்கிலப் படங்கள் தமிழாக்கம் செய்து சின்னத்திரைக்கு வரும் போது, இந்த முத்தக் காட்சிகள் இடம் பெறுவது தவிர்க்க இயலாது போகின்றது.
ஆப்பிள் பெண்ணே நீதானே… என்று காதலியை ஆப்பிளாக நினைப்பது, பார்த்து ரசிக்க மட்டுமா?? (அந்த ஆப்பிளும் பள பளப்பாய் இருக்க என்ன என்ன மெழுகு போட்டிருக்கோ? யாருக்குத் தெரியும்??) அப்பொ உதடுகள் மட்டும் எப்படித் தெரியும் அந்தக் காதலனுக்கு??

பாவையின் இதழைக் கண்டால் கும்குமச் சிமிழ் தெரியுதாம். (ஏன்.. லிப்ஸ்டிக் ஓவரா இருகுமோ??). செங்கனி வாய் திறந்து சிரித்திடுவாய் என்று ஒருவன் காதலியிடம் அப்ளிகேஷன் போடுகிறான். ஒன்று மட்டும் உறுதி.. வாய் சுவையானது. செவ்வாய் அதைவிடச் சுவையானது. இதை மட்டும் சொல்லிட்டு அடுத்த கட்டத்துக்கு தாவலாம்.

Function 2:

மிகப்பெரிய கலவரங்களின் ஆரம்பம் எப்படி இருந்தது என்பதை சற்றே உத்து நோக்கினால், (அதை ஏன் உத்து பாக்கனும்??) சில தெளிவான உண்மைகள் வெளிவரும். நெஞ்சை ரணமாக்கிய வார்த்தைகள் அதன் மூல காரணமாய் இருக்கும். அதுவும், “என்னைப் பாத்து எப்படி அப்படி சொல்லப் போச்சி?? அதுவும் நாலு பேத்த்துக்கு மத்தியிலெ..” இந்த டயலாக்கும் கட்டாயம் இடம் பெறும் அந்த காரணபுராணத்தில்.
இதில் அந்த நாலு பேத்துக்கு முன்னாடி என்பதினை அடிக்கோடிட வேண்டும். சின்னக் குழந்தை தடுக்கி விழும். பெரியவர்கள் வழுக்கி விழுவர். யாரும் அதை பார்க்கவில்லையா?? அது சாதாரனமான செயல். அதையே நாலு பேர் பாத்து சிரிச்சிட்டா???… குழந்தையோ அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்யும். வளர்ந்தவர்களோ ஆர்ப்பாட்டம் செய்து பின்னர் அழுவார்கள் மனசிலெ..

உளவியல் தத்துவம் போதிக்கிறது: ஒருவரை பாராட்ட வேண்டுமா?? நாலு பேருக்கு முன்னாடி பாராட்டு. திட்ட வேண்டுமா? தனியே திட்டு. ஆனா இந்த பாழாப்போன மனசு இருக்கே.. அது என்ன செய்யுது?? திட்டனுமா?? நாலு பேருக்கு முன்னாடி… அப்பத்தான் சுள்ளுன்னு உரைக்குமாம்… பாராட்டையும் ரகசியமா அவனை மட்டும் கூப்பிட்டு சொல்லச் சொல்லுது. என்ன செய்ய??

ஆசிரியர்கள் இரண்டாம் பெற்றோர் என்று யாரோ சொல்லி வச்சிட்டாய்ங்க. ஆனா கண்டிக்கும் உரிமை மட்டும் ஆசிரிய பெற்றோருக்கு நாம தரலையே.. ஆனா பாராட்டலையே என்று ஏங்கவும் தான் செய்றோம். ஏனென்றால் ஒன்றோ, இரண்டோ என்று மட்டும் இருக்கும் குழந்தைகளோடு நாம் இருக்கும் (செலவளிக்கும் என்று சொல்வது நல்லாவா இருக்கு?) நேரமோ குறைவு. அதில் கண்டிக்க ஏது சமயம்?. ஆக நாமே செய்யாத ஒன்றை ஆசிரியர் செய்தால் கோபம் வரத்தானே செய்யும்?

ஆனால் ஆசிரியரின் திட்டுக்கள் உங்களை கூர்மையாக்கும் முயற்சி தானே.. திட்ட திட்ட திண்டுக்கல். வைய வைய வைரக்கல் என்று ஜாலியா அதை பாசிட்டிவ்வாத் தானே எடுத்துக்கனும். நிலைமை என்ன? திட்டு வாங்கிய மாணவி தற்கொலை வரை போகிறார். அல்லது கண்டித்த ஆசிரியையை கொலை செய்யும் அளவுக்கே போகும் மாணவன்.

கண்டிப்புகள் கூட நம்மை வளர வைக்க உதவிடும் கருவிதான் என்பதை பசங்களுக்கு நாம வீட்டிலெ கத்துக் கொடுக்க மறந்திட்டொமோ ?…
அப்படியே அடுத்த டாபிக் .. .

Function 3:

தானா நடக்கும் ஒரு சங்கதியை, ஏதோ நமக்காகத் தான் நடக்கிற மாதிரி நெனைக்கிறது நம்ம மனித இயல்பு. சந்தோஷமான நேரத்தில் மழை பெய்தால், அடடா.. வானம் கூட வாழ்த்து சொல்கிறதே என்று சந்தோஷிப்பான். அதே சமயம் ஒரு சோகமான சூழலில் மழை பெய்தால், அடடே.. இந்த வானமும் நம்மோடு சேர்ந்து அழுகுதே!! என்று கூட கொஞ்சம் ஒப்பாரிக்கு வக்காலத்து வாங்குவோம். (புருடா என்று அழகு தமிழில் சொல்லலாம்);

இந்த நிலவை வச்சி அந்தக் காலத்து கவிஞர்களும் சரி… இந்தக் கால கவியரசர்களும் சரி, விளையாட மறந்ததில்லை. சோகமா இருந்தால், நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே என்று பாடுவர். ஜாலியான மூடில் வான் நிலா நிலாவே அல்ல.. அட..உன் வாலிபம் நிலா என்று குதூகலிப்பர். நிலாவை கையிலும் பிடிப்பர். நிலவை சாட்சி சொல்லவும் அழைப்பர். (அமாவாசை வந்தால் கவிஞர்களுக்கு லீவு விட்ருவாங்களோ!!!)

MFD :-

சரி.. இப்பொ நம்ம சங்கதிக்கு வருவோம். மேலே சொன்ன மூனு சமாச்சாரத்தையும் ஒண்ணா சேத்து கம்பர் படைத்த பாடல் தான் நான் சொல்ல வந்தது. அங்கும் நிலவு வருகிறது.. இல்லை..இல்லை..மறைகிறது. அது கம்பர் கண்ணுக்கு எப்படி தெரியுது தெரியுமா?? (சொன்னாத்தானே தெரியும்?)

“அடேய் நிலவே, அழகிய கொவ்வைக் கனி மாதிரி வாயை வச்சிருக்கும் சீதையெ பாக்கிறச்சே, என்னை சுட்டாயே… ஒரு சாதா கொரங்கு (அப்பொ என்ன ஸ்பெஷல் தோசை மாதிரி மசாலா கொரங்கா வரும்?) என்னோட எனிமிகளான தேவர்கள் முன்னாடி அலம்பல் செய்றதை சும்மா வேடிக்கை பாத்தி இல்லெ???” – இப்படி இராவணன் கோவிச்சுக்குவானோ என்று பயந்து போய் யாரு மறைஞ்சா?? நம்ம நட்சத்திரங்களுக்கு எல்லாம் கேப்டனான நிலாவாம். எப்படி ஜாலியா இருக்கா? படிக்க…

அப்படியே அந்தப் பாட்டும் படிச்சிருங்க..

தொண்டை அம்கனி வாய்ச் சீதை துயக்கினால் என்னைச் சுட்டாய்
விண்ட வானவர் கண்முன்னே விரி பொழில் இறுத்து வீசக்
கண்டனை நின்றாய் என்றுகாணுமேல் அரக்கன் காய்தல்
உண்டு என வெருவினான்போல் ஒளித்தனன் உடுவின் கோமன்.

அந்தமானில் மூன்று மரங்கள் பின்னிப் பினைந்து Three in One ஆக இருக்கிறது. அதன் கீழ் நம்மாளுக முனியசாமி கோவில் உருவாக்கிட்டாய்ங்கப்பா…

அப்புறம் வேற ஏதாவது மேட்டர் சிக்குதான்னு பாப்போம்..